Codzienne migracje gatunku jakim są pasażerowie wprowadzają w zakłopotanie nawet najznakomitszych naukowców. Nie dziwne więc jest, że National Geographic zamierza nakręcić dokument o tych osobnikach. Redakcja PaliTechniki uchyla rąbka tajemnicy o najnowszej produkcji.
– Pasażerowie to rozproszony gatunek stadny odbywający codzienne migracje – mówi dr Gerard Pesa. – Tak zaczynamy nasz dokument o pasażerach wrocławskiego MPK. Są to osobniki niezwykle dumne, zacięte oraz proste do obserwacji.
Dzięki życzliwości NatGeo dostaliśmy transkrypt fragmentu pierwszego odcinka.
Wrocław. Miasto, w którego historii migracje i ciągłe dążenie do celu widać na każdym kroku. W czasach współczesnych dało to narodziny nowemu gatunkowi: Pasażerom. Nazwa jest dwuczłonowa, i wywodzi się z Bydgoszczy. “Pasa” to zmieniona “Pesa”, czyli bydgoski tramwaj, który najczęściej jeździ po torowiskach Szczecina. “Żer” oznacza żerowanie na ostatnie wolne miejsce siedzące w pojeździe.
Pasażerowie to rozproszony gatunek stadny odbywające codzienne migracje. Z punktu A do punktu B i z powrotem. Mimo wspólnoty którą tworzą, są to osobniki agresywne, prowadzące zaciętą walkę o możliwość transportu. Nie zwracają uwagi na innych pasażerów, mimo tego, że często migrują w to samo miejsce. Część specjalnie układa swoje legowisko w pojeździe tak, by inne osobniki nie mogły do niego wsiąść, bądź wygodnie podróżować.
Rozpoznaje się kilka rodzajów pasażerów:
- Pasażer ordinarius (pasażer pospolity) – typowy reprezentant gatunku. Interesuje go tylko migracja i nie wdaje się w komunikację z innymi.
- Pasażer vetus (pasażer stary) – starsze osobniki gatunku. Wraz z wiekiem zmieniają swoje zachowanie. Chętnie wdają się w interakcje z innymi pasażer vetus oraz są agresywne względem młodych, które utworzyły legowisko na ich miejscu. Pasażer vetus preferują wejść pierwsze, niż poczekać aż inne osobniki opuszczą pojazd.
- Pasażer ferox (pasażer agresywny) – nieliczne osobniki migrujące by pokazywać swoją dominację nad innymi pasażerami. Chętnie wdają się w bójki, niszczą pojazdy oraz uaktywniają swoją ukrytą zdolność “zapierdollum” gdy zobaczą konkurencyjne osobniki z gatunku canis securitas urbanae cura.
- Pasażer foetor (pasażer śmierdzący) – reprezentanci mniej atrakcyjnej części pasażerów. Układając legowisko tworzą je tak, by inne osobniki trzymały swój dystans. Ich migracje trwają na tyle długo, że kończą się w tym samym miejscu co początek. W komunikacje wdają się dopiero po osiągnięciu odpowiedniego poziomu alkoholu we krwi, lecz inne osobniki tym bardziej ich unikają. Ich naturalny smród odstrasza zarówno pasażerów, jak i inne gatunki ekosfery.
- Pasażer incognitus (pasażer ukryty, concisis tabaci ferox) – drapieżnik, który jest pasażerem tylko formalnie. Ukrycie oznacza, że podszywa się pod inne osobniki gatunku. W chwili gdy wszyscy pasażerowie czują się bezpiecznie, drapieżnik zdejmuje ukrycie i rozpoczyna rytuał tzw. “sprawdzania biletów”. Pasażer ordinarius i vetus zazwyczaj się nie boją tych osobników, gdyż są na nich odporni. Inne rodzaje, najczęściej migrujące bez biletu nie mają tyle szczęścia i otrzymują od drapieżnika “mandat”. Jest to zdarzenie na tyle bolesne psychicznie i materialnie, że wiele osobników pamięta to na całe życie.
To jest PaliTechnika. Czytała Krystyna Czubówna.
Artykuł by Issyla.