Nie C++, Python, Java czy Microsoft Java C#. Językiem królującym w IDE wszelkich studentów i uczniów będzie język… polski. Ministerstwo Edukacji wprowadza nowy program nauczania, oraz kilka zasad panujących w szkołach i na uczelniach. Rozmawiamy z dziekanem Wydziału Elektroniki o skutkach takiej decyzji.
– No język polski jest szalenie trudnym, ale satysfakcjonującym i pięknym językiem – mówi dziekan. – Wymiana niemal wszystkich instrukcji laboratoryjnych oraz skryptów do wykładów, oraz niektórych pracowników uczelni, wiąże się z ogromnymi kosztami. Pieniężnymi, oraz czasowymi. Wymienić teraz też będzie trzeba większość klawiatur, bo na naszych nie działa co drugi alt, a potrzebne będą polskie znaki kiedy studenci wrócą po pandemii do sal.
Język polski w dziedzinie informatyki zawiera wiele mechanizmów znanych z innych języków programowania. Biblioteki dynamiczne dołączane są w plikach “.pll”, kod może być kompilowany oraz interpretowany (w zależności od przeznaczenia), a także nie jest wymagane używanie znaków formatujących kod. Podobnie jak w Pythonie jednak należy uważać na spacje, ale dodatkowo ważna tez jest gramatyka i ortografia.
– Podesłałem mój przeportowany program z Pythona na język polski. Bardzo dziwnie się używa tutaj pętli oraz zmiennych. Brakuje też wielu popularnych bibliotek, więc niestety część trzeba definiować samemu – opowiada Kuba, student.
Poniżej przedstawiamy fragment kodu Kuby, który zwraca część metadanych piosenek z Osu!. Ten, jak i inne źródła przechowywane są w plikach “.jp2”.
Niech piosenki będą funkcją, tak jak Pan powiedział.
Niechaj plik oznacza pierwszy kończący się na '.osu' z (Importuj os z Python.Polski).listdir('/progs/games/Osu!/songs/').
Otwórz plik z opatrznością.
Dla każdej linii w pliku:
- jeśli linijka w linii ma wartość 'Title:' bez 'Unicode', to niech tytuł będzie linijką z odjętym 'Title:',
- jeśli linijka w linii ma wartość 'Artist:' bez 'Unicode', to niech artysta będzie linijką z odjętym 'Artist:'.
Zwróć tytuł i artystę.
Jak widać w kodzie występuje użycie pewnych aliasów. Na przemian używać można “niech” i “niechaj”. Jest to ważne nie tyle z punktu programistycznego, a stylistycznego. Dodatkowo instrukcja “będą”, która jest formą zamienną z “będzie” oznacza deklaracje funkcji bądź zmiennej. “Oznacza” z kolei deklaruje zmienną, do której przypisywana jest wartość uzyskana z lambdy. Sam język polski zapożycza niektóre operacje z innych języków. W tej samej linii widać zaimportowaną przeportowaną bibliotekę “os” z Pythona. Żeby zachować poprawną gramatykę zarówno kompilator, jak i interpreter korzystają ze słownika języka polskiego. Zabieg ten pozwala na deklinację zmiennych. Wtedy nasz “plik” może być “plikiem” czy “pliku”. Pętle tworzone są przez zwroty takie jak “Dla każdej … :” albo “Póki … :”. Dodatkowo należy pamiętać o stawianiu w odpowiednich miejscach przecinków i kropek. Zwroty modlitewne takie jak “Pan powiedział” czy “z opatrznością” mają różne znaczenia. Część z nich, jak to pierwsze, przyspiesza działanie programu i kod jest optymalizowany, a inne, jak widoczne “z opatrznością” oznacza bezpieczne otwieranie pliku, czy operację w trybie nienaruszającym struktur pamięciowych systemu.
To jest PaliTechnika. W “.jp3” pisane będą lepiej zoptymalizowane modlitwy.
Artykuł by Pan Procesor. Oryginalny kod znajdziecie tutaj.